ΟΡΙΑ στο Sofias Kinderhaus (www.sofiaskinderhaus)

ΘΕΜΑ: ΟΡΙΑ (ΥΠΝΟΣ_ΔΙΑΤΡΟΦΗ_ΚΡΙΣΕΙΣ ΘΥΜΟΥ)

Το θέμα των ορίων είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στην διαπαιδαγώγηση των νηπίων. Κάτω από την ομπρέλα αυτού του θέματος, οι γονείς εκπαιδεύονται για το πώς μπορούν να διαχειριστούν με φροντίδα και ειλικρινή υπομονή τις κρίσεις θυμού που κορυφώνονται μέχρι τα 3.5-4 έτη, τα πείσματα της διατροφής αλλά και τον ύπνο στο κρεβάτι των γονέων.

Η βάση για όλα τα παραπάνω είναι η στάση των γονέων. Για τη στάση των γονέων θα μιλήσουμε αρχικά και θα συνεχίσουμε στα επιμέρους θέματα.

ΣΤΑΣΗ ΓΟΝΕΩΝ:  Νούμερο 1. Όριο γονέων

Ψυχραιμία, υπομονή και να αντιδράμε στα παιδιά μας πριν το ΚΑΙΡΙΟ ΣΗΜΕΙΟ> σημείο δικής μας έκρηξης. Άρα το πιο βασικό στοιχείο στη στάση γονέων είναι να γνωρίζουμε πότε πρόκειται να ξεπεράσουμε τα δικά μας όρια. Άλλωστε πώς θα διδάξω όρια στα παιδιά μου αν εγώ δεν αναγνωρίζω τα δικά μου όρια;!

                              Νούμερο 2. Ξεκάθαρο πλάνο

Δεύτερο βασικό στοιχείο είναι η κατασκευή ξεκάθαρου πλαισίου κανόνων. Προϋπόθεση  για αυτό είναι η συναίνεση των δύο γονέων στο τι κανόνες υπάρχουν στο σπίτι. Η καθημερινότητα μας οδηγεί στο ότι μπορεί να κατασκευάζονται και να ανασκευάζονται οι κανόνες του σπιτιού πολλές φορές μέσα στη μέρα μας, καθώς το νήπιο (μικρό νήπιο) αλλάζει και μετουσιώνει συνέχεια το εύρος των αντιλήψεών του και τις δυνάμεις του. Έτσι, οι γονείς χρειάζεται να είναι συνέχεια σε λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία (πχ βλεμματική) ώστε να καταφέρουν να χτίσουν ένα καλό δίκτυο κανόνων που τηρούνται ανεξάρτητα από το ποιος μένει με το παιδί.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ: στο θέμα της διατροφής τα βασικά σημεία είναι να μην μεταδοθεί στο παιδί ο αβάσιμος φόβος ότι θα μείνει νηστικό ή ότι υπολείπεται στην ανάπτυξή του. Ακόμα και αν οι καμπύλες δεν ικανοποιούν τους γονείς είναι σημαντικό να λάβουν υπόψη τη γνώμη του παιδιάτρου τους. Στην πορεία, είναι σημαντικό να θέσουμε ως στόχο την ανεξαρτησία του παιδιού στην διατροφή. Αυτό σημαίνει ότι από την στιγμή που πρωταρχίζει να τρώει στερεά τροφή (εννοώντας κρέμα) να το αφήσουμε μόνο του. Να πάρει το κουτάλι ακόμα και αν ταΐσει το αυτάκι του..εκείνη τη στιγμή το παιδί μας συντονίζεται οπτικοκινητικά, αναπτύσσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, ανακαλύπτει μυρωδιές και υφές. Στην πορεία, σημαντικό να μπορεί να έχει πρόσβαση στο φαγητό χωρίς να χρειαστεί ενήλικα. Δηλαδή, αν για οποιονδήποτε λόγο το παιδί δεν έχει μπει ακόμα σε σειρά, είναι καλό να έχουμε ώρες μεσημεριανού και βραδυνού, να βλέπει τους ενήλικες, οι οποίοι τρώνε το δικό τους φαγητό και δεν είναι πάνω από άλλο μέλος της οικογένειας.

ΥΠΝΟΣ: Στον ύπνο, επίσης, η αρχή είναι το παν (να κοιμάται πάντα στο κρεβατάκι του, να το μάθουμε να ξεχωρίζει τη μέρα από τη νύχτα, να μην ενδίδουμε στο πρώτο πείσμα). ΑΝ για οποιονδήποτε λόγο το παιδί κάνει πείσματα στον ύπνο, αναρωτηθείτε μόνο, πόσο φυσιολογική ανάγκη είναι να κοιμάται κανείς. Η εκπαίδευση συνήθως είναι λίγες μέρες εώς λίγες εβδομάδες.

1^ο βήμα: Συμφωνία και ενημέρωση στο παιδί (δεν θα έρχομαι εγώ-δεν θα έρχεσαι εσύ).

2^ο βήμα: Τήρηση ανελλιπώς και από όλους.

3^ο βήμα: Μπαίνουμε στη διαδικασία ύπνου πριν χάσει όλες του τις δυνάμεις-ξεκινάμε νωρίτερα, περνάμε χρόνο μαζί του, αναγνωρίζει ότι κάτι αλλάζει εδώ.

4^ο βήμα: Στις αφυπνίσεις αρχικά ανταποκρινόμαστε στο 1 λεπτό, 5 λεπτά, 10 λεπτά, μόνο λεκτικά…σε διάστημα λίγων ημερών….

5^ο βήμα: Τήρηση των παραπάνω.

ΘΥΜΟΙ: είναι σημαντικό να ξεχωρίσουμε αν ο θυμός του παιδιού μας είναι έκρηξης ή διεκδίκησης. Ο θυμός είναι το πιο γνωστό και χρήσιμο συναίσθημα του παιδιού. Στόχος των γονέων είναι να μην τον ενοχοποιήσουμε γιατί αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ενοχικά σύνδρομα.

Α. Έκρηξη: συνήθως το παιδί υπερβάλλει στις αντιδράσεις του, δεν ακούει τη στιγμή εκείνη, έχει εσωτερικό κίνητρο που μπορεί να είναι κούραση, πόνος, αναστάτωση, κάποια άβολη κατάσταση, μία ταραχή που συναισθάνεται από το περιβάλλον (πχ. Γονείς).

ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ: Επιτρέπουμε την ολοκλήρωση του μοτίβου θυμού. Καταπραΰνουμε με το χάδι και τη σωματική επαφή.  Χωρίς σχόλια τακτοποιούμε-φροντίζουμε για την ανάγκη του παιδιού.

Β. Διεκδίκηση: συνήθως το παιδί κορυφώνει σταδιακά. Δεν φτάνει κατευθείαν στο θυμό, αλλά οι γονείς δεν είναι ακόμα εκπαιδευμένοι να το δουν. Έχει εξωτερικό κίνητρο θυμού, όπως η ζήλια για το αδελφάκι του ή κάποια άλλη κατάσταση που συναισθάνεται ότι το αδικούν (δεν έχει πλήρη επίγνωση της αδικίας).

ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ: Επεμβαίνουμε στον θυμό. Δίνουμε το δίκιο του παιδιού και επαναφέρουμε την «δικαιοσύνη». Όσο πιο νωρίς επέμβουμε τόσο καλύτερα τα αποτελέσματα.