"Είναι σοφός ο γονέας που γνωρίζει το παιδί του" Ουίλιαμ Σέξπηρ

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

ΣΕΙΡΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ στην ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

   

                                                           ΣΕΙΡΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ και πώς επηρεάζει
Θέμα ρόλου ή σειράς οι συμπεριφορές των παιδιών μας;

Σειρά ερευνών δείχνουν ότι τα παιδιά που γεννιούνται πρώτα, δεύτερα και τρίτα έχουν κοινά χαρακτηριστικά ανεξάρτητα από τον ρόλο που κρατούν στην οικογένεια. Έτσι, ακόμα και αν κάποιο παιδί διατηρεί τον ρόλο του καλού παιδιού ή του μαύρου πρόβατου ή του παιδιού συντρόφου κτλ (βλέπε παρουσίαση «Ρόλοι Παιδιών»), η σειρά γέννησης  και η σχέση του με το ή τα αδέλφια του μπορεί να επηρεάσει όλη τη μετέπειτα ζωή του.

Πιο συγκεκριμένα,

Τα πρωτότοκα παιδιά (ή λειτουργικά πρωτότοκα): συνήθως παρουσιάζονται

υπεύθυνα, ενήμερα για τα θέματα της οικογένειας, απαντούν θετικά στις προσδοκίες των γονέων τους, προχωράνε στη ζωή τους με βάση την πεπατημένη, μπορούν να διοικήσουν ομάδες και να έχουν πολλές ευθύνες ταυτόχρονα.

Βιώνουν έντονο άγχος και είναι επιρρεπή στις απογοητεύσεις και τα μπλοκαρίσματα. Πιθανόν από τους χειρισμούς που γίνονται όταν έρχεται το 2ο παιδί, τα πρωτότοκα νιώθουν εύκολα αδικημένα και στεναχωριούνται βαθιά. Είναι επιρρεπή στις συγκρίσεις.

Σπάνια τα παιδιά αυτά απομακρύνονται ουσιαστικά από τους γονείς τους και είναι συνήθως η ζωή τους δομημένη ώστε να γίνονται βοηθητικά.

Μπορούν να κάνουν εύκολα επαγγέλματα διοικητικά και οργανωτικά.

Τα δευτερότοκα παιδιά:

είναι γλυκά και ευγενικά, έχουν γοητεία και συνήθως κερδίζουν τους πάντες. Είναι ευπροσάρμοστα χωρίς να κάνουν προσπάθεια. Περιμένουν εύκολα τη σειρά τους και αντέχουν τη ματαίωση, ανταποκρίνονται στην πίεση καλά και αντέχουν στις αλλαγές.

Στην περίπτωση που γίνουν sandwich ανεβαίνουν τα επίπεδα στρες και νιώθουν παραγκωνισμένα. Αν δεν γίνει σωστά η μετάβαση της αλλαγής σειράς μέσα στην οικογένεια μπορεί να χάσουν όλα τα οφέλη της σειράς γέννησής τους και να νιώσουν αδικημένα και παραμελημένα.

Συνήθως είναι τα παιδιά που μπορούν να πηγαίνουν καλά τόσο με τα μεγαλύτερα όσο και με τα μικρότερα παιδιά. Η ψυχική τους πίεση είναι μεγάλη, αλλά αν παραμείνουν τα «μικρά» της οικογένειας είναι εύκολο να διοχετεύσουν σε δημιουργικές ασχολίες και καινοτομίες την ενέργειά τους.

Συνήθως είναι ικανά σε επαγγέλματα μάρκετινγκ και προώθησης.

Τα τρίτα παιδιά:

είναι συνήθως ευέλικτα και νιώθουν παραγκωνισμένα, χωρίς να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για αυτό. Πιο σημαντικά είναι τα αδέλφια τους και όχι οι ενήλικές. Έχουν διάθεση να διαφοροποιούνται από τις ομάδες και να είναι ιδιαίτερα μέσω κάποιας ικανότητας.

Δεν έχουν ιδιαίτερο άγχος σε σχέση με τα πρωτότοκα ή τα δευτερότοκα παιδιά.

 Μπορούν να αναλάβουν ρόλους επαγγελματικούς που να περιέχουν καινοτομίες και αλλαγές. Γίνονται καλοί έμποροι με ιδέες ή ανυπόμονοι άνθρωποι της δράσης.

 

Τα παραπάνω είναι απλή περιγραφή κάποιων χαρακτηριστικών.

Το πιο σημαντικό από όλα είναι ο τρόπος που οι γονείς αφήνουν τον συνδυασμό μεταξύ των αδελφών και με τους ίδιους.

Η βάση για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών μας ανεξάρτητα από τη σειρά γέννησης είναι :

·        Η αποδοχή του κάθε παιδιού.

·        Η αναγνώριση από τον γονέα πώς το παιδί μπορεί να πιέζεται από την συνύπαρξη με τα αδέλφια. Η φυσική τάση των παιδιών είναι να θέλουν σε αποκλειστικότητα τους γονείς, τα παιχνίδια κτλ. οι γονείς οφείλουμε να διευκολύνουμε τα παιδιά από τον εγωκεντρισμό τους να περάσουν στο ευεργετικό μοίρασμα που να περιέχει μέσα την απόλαυση της παρέας από τα αδέλφια. Αυτό σημαίνει ότι οι ίδιοι γινόμαστε κοινωνοί του μοιράσματος. Τα μαθαίνουμε να περιμένουν τη σειρά τους, να χαίρονται με την επιτυχία του άλλου, να διδάσκονται μέσα από συναισθήματα, όπως η πίεση και η ζήλια.

 

ΜΥΣΤΙΚΑ για να αποφύγουμε το αίσθημα κατωτερότητας:

Το πιο σημαντικό είναι να αποφεύγουμε την αποδοχή με όρους, την σύγκριση, το να είμαστε υπερπροστατευτικοί.

1.      Αποδοχή άνευ όρων (όχι άνευ ορίων): προωθεί την ελευθερία σκέψης και την γερή αυτοεκτίμηση. Η προσπάθεια να ανταμείβεται ώστε το παιδί να μπορεί να έχει κίνητρα να προχωράει και να βάζει στόχους.

2.      Η σύγκριση έχει να γίνεται μόνο ενδοατομικά: πχ. το κατάφερες χθες, είμαι σίγουρη ότι θα το καταφέρεις και σήμερα. Και όχι μεταξύ αδελφών: πχ. η Μαρία είναι πιο συγκεντρωμένη, εσύ ολόκληρη γυναίκα και τι κατάλαβες…

3.      Να μην υπερπροστατεύουμε: τα παιδιά μας δεν πρέπει να χάνουν ευκαιρία να γίνονται χρήσιμα μέλη στην ομάδα τους (ξεκινώντας από την οικογένεια). Έτσι αυτοπραγματώνονται.

4.      Η ενθάρρυνση: εκ μέρους μας τα βοηθά στην ψυχική και γνωστική τους ανάπτυξη. Μιλώντας για τα προτερήματα και την προσπάθεια τα παιδιά μας μαθαίνουν να βλέπουν τον εαυτό τους με συμπάθεια και να μπορούν να αναγνωρίζουν τις δυνατότητές τους.

5.      Η αίσθηση της ανεξαρτησίας: τα παιδιά να κάνουν μόνα τους όσα μπορούν να κάνουν.

6.      Διδασκαλία και εκπαίδευση: ας γίνουμε τα role models για τα παιδιά μας. Έτσι χτίζουμε την ασφαλή εμπιστοσύνη μεταξύ μας.

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου